Μέλισσα και Πολιτισμός

Εδώ και 3.000 χρόνια οι καταπληκτικές ιδιότητες του μελιού είναι γνωστές. Το μέλι έχει χρησιμοποιηθεί όχι μόνο ως μία μοναδικής θρεπτικής αξίας τροφή αλλά και ως φάρμακο.


Εκφράσεις 

 

Γλυκός σαν μέλι

Μέλι γάλα

Μήνας του μέλιτος

Γλυκάθηκ’ η γριά στο μέλι και θα φάει και το κουβέλι

Είναι ποτέ δυνατόν να έχεις μέλι στα δάχτυλά σου και να μην το γλείψεις;

Στάζει μέλι το στόμα του

Είναι εργατική σαν μέλισσα

Τσάμπα ξύδι, γλυκό σα μέλι

Αγάλι, αγάλι γίνεται η αγουρίδα μέλι 


Παράγωγες λέξεις 

Mελάτος, μελένιος, μελί, μελίγκρα, μελίγυρης, μελίρρυτος, μελισσοβότανο, μελισσοκομία, μελισσοκόμος, μελισσοτροφείο, μελισσουργός, μελισσόχορτο, μελισσώνας, μελισταγής, μελιστάλαχτος, μελιτόεσσα, μελίτωμα, μελίχρους, μελιχρός, μελώνω. 


Ονόματα & ονομασίες 

Μέλανθος, Μελέαγρος (ήρωας), Μελιά, Μελικέρτης, Μελίνα, Μέλιος, Μέλισσα (εκδοτικός οίκος), Μέλισσα (μακαρόνια), Μέλισσα (ονομασία πολλών κοινοτήτων και τοποθεσιών), Μελισσάνθη, Μέλισσες (νύμφες, ιέρειες του θεού Απόλλωνα), Μελίσσια (προάστιο της Αθήνας), Μελισσινός, Μέλισσος (Έλληνας φιλόσοφος), Μελισσούλα, Μελισσουργοί (ονομασία πολλών κοινοτήτων και τοποθεσιών), Μελισσουργός (πουλί), μελισσοφάγος, Μελίτσα, Μελίττη (δήμος της αρχαίας Αθήνας), Μελίττων.


 

Είπαν για το μέλι

  • Χρειάζεται τα μεν έσωθεν του σώματος να διαβρέχονται διά μέλιτος, τα δε έξωθεν δι’ ελαίου, έλεγε ο Δημόκριτος, πατέρας της ατομικής θεωρίας, ο οποίος έζησε 107 χρόνια.
  • Η ζωή του ανθρώπου μπορεί να παραταθεί μέχρι 500 χρόνια με μια δίαιτα στην οποίαν περιλαμβάνεται μέλι και γάλα. Ετσι γράφουν οι περίφημες Βέδες, το βιβλίο της ζωής των Ινδών.
  • ‘Το αγνό γάλα και οι μελόπιτες που αναδίδουν το άρωμα του θυμαριού είναι ιδεώδεις τροφές, έγραφε ο Ρωμαίος ποιητής και συγγραφέας Οβίδιος.
  • ‘Εάν θέλεις να διαφυλάξεις τη νεότητά σου, απαραιτήτως πρέπει να τρώγεις μέλι, έλεγε ο μεγάλος γιατρός Αβικέννας το 1000 μ.Χ.

μελισσα και πολιτισμοςΣτον ταξιδιωτικό οδηγό του σκωτσέζου Λόρδου Kinross που επιγράφεται Μέσα στην Οροσειρά του Ταύρου (Within the Taurus) του 1954, συναντήσαμε το εξής ενδιαφέρον χωρίο (σε μετάφραση):

«Από το είδος που ονομάζεται azalea pontica οι μέλισσες φτιάχνουν ένα μέλι που είχε εντυπωσιακά αποτελέσματα στους στρατιώτες του Ξενοφώντα. Όσοι το έφαγαν ‘έχασαν τα λογικά τους [πάντες ἄφρονες ἐγίγνεντο], ξερνούσαν, είχαν διάρροια και δεν μπορούσαν να σταθούν όρθιοι. Αυτοί που είχαν φάει λίγο έκαναν σαν μεθυσμένοι κι αυτοί που είχαν φάει πολύ σαν τρελοί (Ξενοφών)’. Ήρθαν στα συγκαλά τους μόνο μετά από εικοσιτέσσερις ώρες και τους πήρε τρεις με τέσσερις μέρες να ανανήψουν. Οι ντόπιοι κάτοικοι είχαν αφήσει κιούπια με το ίδιο μέλι στο δρόμο της στρατιάς του Πομπήιου. Έτσι ‘όταν οι στρατιώτες ήπιαν το μείγμα, έχασαν τις αισθήσεις τους, εκείνοι τους επιτέθηκαν και τους σκότωσαν (Στράβων)’. Οι σημερινοί χωρικοί της περιοχής είναι εξοικειωμένοι με τέτοια φαινόμενα. Ονομάζουν την τροφή αυτή ‘τρελό μέλι’ και το τρώνε αραιά και που, όταν δεν μπορούν να προμηθευτούν τα πιο συνηθισμένα αλκοολούχα διεγερτικά. Περιγράφουν τα αποτελέσματά του σαν μέθη με πολύ αργή αποδρομή”.